آداب نماز امام

من شاهد بودم که حضرت امام (قدس‏سره) نماز را با تأنّی و کوتاه

می‏خواندند و مقید بودند که حتماً نماز را اوّل وقت بخوانند و بسیار

ناراحت می‏شدند از تأخیر نماز در اول وقت. قنوت را سبک می‏گرفتند و

زیاد اهل تعقیبات نبودند. نافله مغرب را حتماً می‏خواندند و نماز شبشان

حتی در مواقع بحرانی ترک نمی‏شد و زیارت شعبانیه را می‏خواندند. اهل

ذکر و ورد و تسبیح و عصا نبودند. 

در تنگ غروب ماه رمضان یک جزو قرآن می‏خواندند. 

در حرم حین‏الورود، درِ حرم حضرت معصومه و ضریح مبارک را

می‏بوسیدند و مختصر سلامی می‏دادند و برمی‏گشتند. بعضاً سر قبر مرحوم

حائری و خوانساری و صدر فاتحه می‏خواندند. عصر چهارشنبه که درس

آخر هفته بود، به حرم مشرف می‏شدند و بعد از خروج از حرم طلاب را

نهی می‏کردند که پشت سر ایشان راه بیفتند.

 آیت‏اللّه‏ صادق خلخالی:

منبع: صحیفه دل، ص60