چگونه نوفل لوشاتو یکى از خبرسازترین نقاط جهان شد

اغفال روشنفکرهاى ناآگاه

بنا بر این، اسلام را [معرفى کردند] به اینکه اولًا مکتبش بیش از اینکه یک نمازى خوانده بشود و یک روزه اى گرفته بشود و اینها، نیست و کارى به زندگى مردم ندارد، کارى به دنیاى مردم ندارد؛ و از آن طرف روحانیون را معرفى کردند که قدرتها اینها را روى کار آوردند براى اینکه افیون باشند از براى جامعه. اینها مردم را خواب کنند، سست کنند، که اگر آنها ببرند [اموال مردم ] را، اینها نتوانند حرف بزنند؛ یعنى دیگر مردم را نگذارند حرف بزنند. اینها خواب کنند مردم را، و آنها ... اموالشان را ببرند. این را این قدر تبلیغ کردند و گفتند که حتى بعض روشنفکرهاى ما هم که بى اطلاع از قرآن و سنت بودند، باورشان آمده است؛ و آنها هم دنبال کردند و هم نفس شدند با آنها. ما نباید هر حرفى که بشنویم یا منتشر باشد بین اقشارى، نباید بى دلیل مطلب را قبول کنیم. انسان اگر بى دلیل یک مطلبى را قبول کند، این مریض است؛ انسان سالم نمى شود یک مطلبى به او بگویند و بى دلیل، همین طورى وقتى گفتند، قبول کند.

امامان شیعه و نهضتهاى شیعى

مى گویند مردی که از [مدینه ] برمى دارد امام- علیه السلام- را مى آورد در اینجا، یا حضرت عسکرى را در سامرا چندین سال نگه مى دارد و تحت فشار و در نظام، در عَسْکر ... در جُند ایشان را نگه مى دارد و محبوس است امام- علیه السلام- در آنجا. این از باب این [بود] که نماز مى خواست بخواند؟ خوب ...، خود آنها هم نماز مى خواندند، به نماز چه کار داشتند؟ چون امام- علیه السلام- پسر پیغمبر بود، آن وقت پسر پیغمبر خیلى هم [مورد احترام بود]؛ اگر پسر پیغمبر سر جاى خودش مى نشست و کار نداشت به مردم، چیزى نبود؛ اما آنها گاهى به اشاره آنها ... (چون موردى بود که اگر مى فهمیدند، ریشه اینها را مى کندند) در ظاهر وقتى که یکى از این هاشمیون قیام مى کردند بر ضد حکومتها؛ در ظاهر اینها یک انتقاد صورى هم از آن مى کردند، لیکن با دست اینها بود. اینها آنها را وادار مى کردند به اینکه این کار را بکنند. دعا مى کند امام- علیه السلام- به زید و امثال اینها که قیام کردند بر ضد این خلفا و بر ضد این قدرتمندها. روحانیت همیشه مخالف با قدرتمندها بوده است. اگر یکوقت شما، مثلًا فرض کنید یک فردى، چند نفرى دیدید که سازشى کرده است یا منحرف است، به اسلام مربوط نیست. مکتب [او] این مکتب نیست؛ و یا اینکه یک مقتضیاتى مى بیند که در این مقتضیات الآن صلاح اینست که این طور عمل بکند.

رعایت حریم خصوصى دیگران

أحِبّ فی الله وأبغِض فی الله، ووال فى الله، وعاد فى الله. فإنّه لا تنال ولایة الله إلا بذلک ولا یجد رجل طعم الإیمان وإن کثرت صلاته وصیامه حتّى یکون کذلک. وقد صارت مؤاخاة الناس یومکم هذا أکثرها فى الدنیا. علیها یتواددون وعلیها یتباغضون»؛به خاطر خدا دوست بدار و به خاطر خدا نفرت داشته باش، و به خاطر خدا دشمنى ورز؛ زیرا دوستى خدا جز با این ها به دست نیاید و آدمى تا چنین نباشد طعم ایمان را نچشد، هرچند نماز و روزه اش بسیار باشد. امروزه دوستى و برادرى مردم با یکدیگر بیش تر به خاطر دنیا است. براى دنیا دوستى می کنند و براى دنیا با هم دشمنى می ورزند

قرآن کریم آن گاه که از آسیب هاى اخلاقى و شخصیتى انسان ها سخن می راند، تجسس در امور و زندگى شخصى دیگران را یاد می کند و ایمان آورندگان را از استمرار این رفتار ناپسند اخلاقى بر حذر می دارد:

«یَا أیُّهَا الّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثیرًا مِنَ الظَّنِّ إنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إثْمٌ وَلا تَجَسَّسُوا وَلا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أیُحِبُّ أحَدُکُمْ أنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أخیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللهَ إنَّ اللهَ تَوّابٌ رَحِیمٌ»؛[1] اى کسانى که ایمان آورده اید، از بسیارى از گمان ها بپرهیزید که پاره اى از گمان ها گناه است و جاسوسى مکنید و بعضى از شما غیبت بعضى نکند. آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده اش را بخورد؟ از آن کراهت دارید (پس) از خدا بترسید که خدا توبه پذیر و مهربان است.

بررسى نقش متقابل تربیت و سیاست از نظر امام خمینى

این افراط گرایان سطحى نگر آن چنان در این وادى غرق شده اند که نهایت سعادت را در دورى از مردم، عبادت، نماز، اذکار و اوراد مى دانند، اما امام خمینى(س) با شناخت صحیح از اسلام راستین و فلسفۀ برانگیختن پیامبران، سعادت انسان را در رابطۀ متقابل و تعامل دین و دنیا مى دانند و معتقدند راه آخرت از دنیا مى گذرد که «الدنیا مزرعة الآخرة»:

راجع به اسلام شروع کردند تبلیغات کردن به این که اسلام... یک مکتبى است که مربوط به دعا و ذکر و یک روابطى مابین مردم و مابین خالق و سیاست را کارى به آن ندارد. اسلام به حکومت کار ندارد به سیاست کار ندارد

پیروزى اعجاب آور انقلاب اسلامى ایران، دغدغه ها و تأملات فراوانى در تمامى ابعاد و در همۀ جهان ایجاد نمود و تأثیر بسزایى در گسترش فکر، اندیشه و عمل داشت و در مدتى کوتاه فرهنگ انقلاب اسلامى در گسترۀ زمین و زمان شهرتى عام یافت. بى تردید شخصیت برجستۀ امام خمینى(س)رهبر فقید انقلاب اسلامى و بنیان گذار جمهورى اسلامى ایران به عنوان یک روحانى عالى مقام و رهبر بزرگ ترین انقلاب و نهضت مردمى قرن اخیر، در شکل گیرى و تداوم آن انکارناپذیر است. بزرگ مردى که با تربیت، اخلاق و عرفان اسلامى رشد و نمو کرده بود.

امام جدایی دین از سیاست را نمی پذیرفتند

امام معتقد بود همانگونه که انسان موظف به نماز خواندن است همانگونه هم موظف به احقاق حق خود است.

دکتر فاطمه طباطبایی در همایش نقش زنان در پیروزی انقلاب اسلامی که در پژوهشکده امام خمینی(س) و انقلاب اسلامی برگزار می شد، اظهار کرد: با توجه به اینکه در ایام الله دهه فجر قرار داریم جا دارد که از ظفرآفرینان کشورمان تجلیل کنیم. خداوند به ما یاد داده است؛ وذکرهم به ایام الله. چون انسان فراموش کار است. خداوند از واژه نسیان برای فراموش کاری انسان استفاده کرده است. وقتی فراموش کاری صفت ماست باید مرتبا گذشته و خاطرات آن را مرور و یادآوری کنیم و قدردان گذشتگان باشیم. بخصوص در دهه فجر انقلاب جا دارد  یاد کسانی که کوشیدند و جان خود را نثار کردند، زندان کشیدند و شکنجه ها دیدند تا انقلاب به پیروزی رسید را گرامی بداریم.

وحدت موضوعى و لاینفک بودن مفاهیم دین و سیاست

مگر زمان پیغمبر اکرم(ص) سیاست از دیانت جدا بود... مگر زمان خلفاى حق، یا ناحق، زمان خلافت حضرت امیر(ع) سیاست از دیانت جدا بود؟ دو دستگاه بود؟ این حرفها را استعمارگران و عمال سیاسى آنها درست کرده اند تا دین را از تصرف امور دنیا و از تنظیم جامعؤ مسلمانان برکنار سازند؛ و ضمناً علماى اسلام را از مردم و مبارزان راه آزادى و استقلال جدا کنند. در این صورت مى توانند بر مردم مسلط شده، و ثروتهاى ما را غارت کنند. منظور آنها همین است. اگر ما مسلمانان کارى جز نماز خواندن و دعا و ذکر گفتن نداشته باشیم، استعمارگران و دولتهاى جائر متحد آنها هیچ کارى به ما ندارند. شما هرچه مى خواهید نماز بخوانید؛ آنها نفت شما را مى خواهند، به نماز شما چکار دارند... آنها مى خواهند ما آدم نباشیم! از آدم مى ترسند... هر وقت آدمى پیدا شد، یا او را کشتند؛ یا زندانى و تبعیدش کردند؛ یا لکه دارش کردند که «سیاسى» است! این آخوند «سیاسى» است! پیغمبر(ص) هم سیاسى بود. این تبلیغ سؤرا عمال سیاسى استعمار مى کنند تا شما را از سیاست کنار بزنند. 

نگاهى به آثار اخلاقى امام خمینى(س)

 آداب الصلاة

مؤلّف دربارۀ انگیزه اش از نگارش این اثر گوید: ایامى چند پیش از این، رساله اى فراهم آوردم که به قدر میسور از اسرار صلاة در آن گنجانیدم. و چون آن را با حال عامّه تناسبى نیست، در نظر گرفتم که شطرى از آداب قلبیۀ  این معراج روحانى را در سلک تحریر درآورم، شاید برادران ایمانى را از آن تذکرى و  قلبِ قاسى خود را تأثّرى حاصل آید.[14]

نگارش این اثر در روز دوشنبه، دوم ربیع الآخر 1361 برابر با 30 فروردین 1321 پایان یافته است. مؤلف در این اثر، علاوه بر آداب قلبى نماز، که خود از مسائل اخلاقى است، مباحث معرفتى و اخلاقى مهم دیگرى را نیز به تناسب مطرح کرده و سوره هاى شریفۀ حمد، توحید و قدر را تفسیر کرده اند. ایشان در این کتاب از چهار اثر دیگر خود یاد کرده اند

 

ویژگى ها و محورهاى اصلى آثار اخلاقى امام خمینی(س)

تو خیال مى کنى که امتیاز نماز حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به این است که طول سجود و رکوع و اذکار و اورادش بیش تر است؟ یا مناجات سیّد الساجدین علیه السلامهم مثل مناجات من و تو است؟ به خودشان قسم، که اگر بشر، پشت به پشت یکدیگر دهند و بخواهند یک «لا إله إلاّ اللّه »امیرالمؤمنین را بگویند، نمى توانند! خاک بر فرق من با این معرفت به مقام ولایت على علیه السلام! به مقام على بن ابى طالب قسم که اگر ملائکه مقرّبین و انبیاى مرسلین ـ غیر از رسول خاتم که مولاى على و غیر او است ـ بخواهند یک تکبیر او را بگویند، نتوانند! حالِ قلبِ آن ها را جز خود آن ها نمى داند کسی