نگاهى به آثار اخلاقى امام خمینى(س)

 آداب الصلاة

مؤلّف دربارۀ انگیزه اش از نگارش این اثر گوید: ایامى چند پیش از این، رساله اى فراهم آوردم که به قدر میسور از اسرار صلاة در آن گنجانیدم. و چون آن را با حال عامّه تناسبى نیست، در نظر گرفتم که شطرى از آداب قلبیۀ  این معراج روحانى را در سلک تحریر درآورم، شاید برادران ایمانى را از آن تذکرى و  قلبِ قاسى خود را تأثّرى حاصل آید.[14]

نگارش این اثر در روز دوشنبه، دوم ربیع الآخر 1361 برابر با 30 فروردین 1321 پایان یافته است. مؤلف در این اثر، علاوه بر آداب قلبى نماز، که خود از مسائل اخلاقى است، مباحث معرفتى و اخلاقى مهم دیگرى را نیز به تناسب مطرح کرده و سوره هاى شریفۀ حمد، توحید و قدر را تفسیر کرده اند. ایشان در این کتاب از چهار اثر دیگر خود یاد کرده اند

 

سعادت با زور حاصل نشود

راه آخرت راهى است که جز با قدم اختیار نمى ‏توان آن را پیمود؛ سعادت با زور حاصل نشود؛ فضیلت و عمل صالح بدون اختیارْ فضیلت نیست و عمل صالح نمى‏ باشد؛ و شاید معنى آیه شریفه لا اکْراهَ فِى الدّین نیز همین باشد.

امام خمینی

در پی بالا گرفتن بحث های مربوط به اجبار مردم برای بردن شان به بهشت ، مناسبت دارد نظر بنیانگذار جمهوری اسلامی در این باره را به عنوان فصل الخطاب دعواهای کلامی اخیر بازخوانی کنیم. آنچه می خوانید، نوشته ای از امام خمینی(س) است که در کتاب آداب الصلاة ایشان آمده است. «آداب الصلاة» را حضرت امام در سال 1321 خورشیدی نوشته اند.