سیره عملی امام خمینی

در ماه مبارک رمضان در فصل گرماى نجف اشرف، ایشان براى نماز جماعت ظهر و عصر با زبان روزه به مدرسه مرحوم آیت‏اللّه‏ بروجردى تشریف مى‏بردند و هر روز، اول هشت رکعت نافله‏هاى ظهر را مى‏خواندند و بعد نماز ظهر را با اذان و اقامه، نسبتاً طولانى مى‏خواندند و بعد از تعقیبات، هشت رکعت نافله‏هاى عصر را مى‏خواندند. بعد نماز عصر را با اذان و اقامه مانند نماز ظهر مى‏خواندند و بعد از خواندن تعقیبات، تشریف مى‏بردند. این کار در آن سن و سال و آن هواى گرم بخصوص در حال روزه، کار آسانى نبود. حتى جوانها هم به سختى از عهدۀ انجام این کار بر مى‏آیند. با این حال، اینگونه با جدیت تمام عبادت مى‏کردند.
انجام این اعمال سبب تربیت طلبه‏ها مى‏شد.
بعضى از طلبه‏ها که فقط نمازهاى واجب را مى‏خواندند، از امام تبعیت مى‏کردند و
آن‏وقت نافله‏ها را هم مى‏خواندند. روزهاى جمعه نافله‏ها را در منزل مى‏خواندند و در مدرسه بدون خواندن نافله، دو نماز ظهر و عصر را جمع مى‏کردند و اجازه اذان براى نماز عصر را نمى‏دادند. این نکته‏ها نمایانگر دقت آن بزرگوار در انجام عبادتها، مطابق با
دستور موظف است.


منبع: ماه تابان، تدوین حسن کشوردوست، ص 92.