کتاب نماز (نماز جماعت)

‏‏نماز جماعت‏

‏‏نماز جماعت از مستحبات مؤکّد در تمام نمازهاى واجب، مخصوصاً در نمازهاى‏‎ ‎‏یومیه است و در نماز صبح و مغرب و عشا تأکید بیشترى شده است. و نماز جماعت‏‎ ‎‏داراى ثواب عظیمى است، ولى اصالتاً واجب نیست نه به وجوب شرعى (که واجب‏‎ ‎‏مستقل باشد) و نه وجوب شرطى (که به عنوان شرط چیز دیگرى واجب شود)، مگر در‏‎ ‎‏نماز جمعه با وجود شرایطى که در محل آن ذکر شده است. و در هیچ یک از نافله هاى‏‎ ‎‏اصلى ـ جز نماز استسقاء ـ مشروع نیست، اگرچه که این نافله ها به واسطۀ نذر و مانند آن‏‎ ‎‏واجب شود و قبلاً گذشت که احتیاط آن است که نماز دو عید (فطر و قربان) فرادا خوانده‏‎ ‎‏شود و جماعت در آن ها رجاءً بدون اشکال است.‏

‏‏مسأله 1 ـ ‏‏در صحیح بودن جماعت لازم نیست نوع و کیفیت نماز امام و مأموم یکى‏‎ ‎‏باشد. بنا بر این، کسى که مى خواهد یکى از نمازهاى یومیه را بخواند، مى تواند به کسى که‏‎ ‎‏یکى از نمازهاى یومیه را مى خواند اقتدا کند، اگرچه یکى تمام مى خواند و دیگرى‏‎ ‎‏شکسته، یا نماز یکى ادا است و نماز دیگرى قضا. و همچنین کسى که مى خواهد نماز‏‎ ‎‏آیات بخواند، مى تواند به کسى که او هم نماز آیات مى خواند اقتدا کند، اگرچه چیزى که‏‎ ‎‏براى آن نماز مى خوانند مختلف باشد (و مثلاً یکى براى زلزله و دیگرى براى کسوف نماز‏‎ ‎‏مى خواند). ولى کسى که مى خواهد نماز یومیه بخواند، نمى تواند به کسى که نماز عید و‏‎ ‎‏آیات و نماز میّت، بلکه نماز احتیاط و طواف مى خواند یا بالعکس اقتدا کند همچنین در‏‎ ‎‏خواندن یکى از پنج نمازى که گفته شد، نمى توان به کسى که یکى دیگر از آن پنج نماز را‏‎ ‎‏مى خواند اقتدا کرد، بلکه مشروع بودن خواندن نماز طواف و نماز احتیاط به جماعت‏‎ ‎‏محل اشکال است.‏